استراتژی های جذب و نگهداشت سرمایه های انسانی

علیرغم وجود جوانان با استعداد کمبود نیروی کار ماهر در صنایع و مشاغل مختلف وجود دارد. این ناترازی که بخشی از آن ناشی از ضعف در سیستم‌های پاداش و عدم توجه به کیفیت کار است، نیازمند بازاندیشی جدی در مدیریت منابع انسانی است.
نیروی انسانی کارا و توانمند مهمترین زیرساخت توسعه و پیشرفت هر کشوری است و این موضوع در شرکت‌های دولتی اهمیت دوچندانی پیدا می‌کند، زیرا شرکت‌های حاکمیتی بر مقیاس بزرگ‌تری از ارکان جامعه تأثیرگذار است.
نیروی انسانی، به عنوان موتور محرکه هر سازمان و جامعه‌ای، نقش حیاتی در تحقق اهداف توسعه‌ای ایفا می‌کند، بدون نیروی کار متخصص و متعهد، هیچ کشوری قادر به دستیابی به رشد پایدار اقتصادی و اجتماعی نخواهد بود و این مفهوم به طور گسترده در ادبیات توسعه مورد تاکید قرار گرفته است.
توسعه سرمایه انسانی یکی از ارکان اصلی رشد اقتصادی پایدار و عامل اصلی کاهش فقر می‌باشد و سرمایه‌گذاری در آموزش، بهداشت و مهارت‌های نیروی کار، به عنوان عامل بازدهی بالا در بلندمدت و افزایش بهره‌وری و نوآوری محسوب می‌شود و ناترازی نیروی انسانی یک تهدید جدی برای اقتصاد و توسعه هر منطقه‌ای محسوب می‌شود.
بدون تردید برای غلبه بر ناترازی نیروی انسانی که ریشه در نابسامانی‌های اقتصادی دارد، علاوه بر تقویت اقتصاد و ارتقای ارزش کار، نیازمند بازاندیشی در مفاهیم اساسی مدیریت نیروی انسانی همواره احساس می‌شود، به نحوی که بتوان به تراز نیروی انسانی رسید.